امروز میخوایم راجع به یه نوع میوه صحبت کنیم که کمتر فرد ایرانی آن را می شناسد،ولی خوب خواص اعجاب انگیزش اینقدر زیاد هست که شناخت آن لازم و ضروری است.
شاید روزی کشت و برداشت اون هم توی ایران رواج پیدا کنه و از همه مهمتر نام فارسی بهش اختصاص داده بشه.
اسم لاتین این میوه بلوبری است. بلوبری نوعی گیاه گلدار با میوه ای توت مانند به رنگ ابی تیره یا بنفش است. این میوه بومی شمال امریکا می باشد. همان طور که در تصویر می بینید گل های این گیاه به صورت توپی، سفید رنگ و صورتی رنگ پریده یا قرمزمی باشد.
طعم میوه های این گیاه شیرین می باشد.بوته های آن می تواند میوه از ماه می تا ماه ژوئن (به مدت یک ماه )می باشد که البته مدت میوه داری این گیاه را می توان تغییر داد.
واین تحت تاثیر شرایط محلی گیاه مثل ارتفاع و پهنای جغرافیایی می باشد.
این میوه یکی از خوشمزه ترین میوه های تابستانی می باشد. این میوه به ظاهر کوچک نقش موثری در نرم کردن پوست های خشک، ارتقا عملکرد مغز و پیشگیری از سرطان دارد.
مطالعه ای جدید ثابت کرده که موش هایی که در رژیم غذایی آنها بلوبری به میزان فراوان گنجانده شده ، بعد از مدتی چربی شکمی خود را از دست داده اند.
گفتنی است که این نوع چربی ارتباط قوی با ابتلا به دیابت و بیماری قلبی دارد.
از دیگر مزایای بلوبری کاهش کلسترول و ارتقا سطح گلوکز خون می باشد. محققان می گویند که آنتی اکسیدان موجود در بلوبری روش ذخیره بدن و پردازش گلوکز و یا قند را تغییر می دهد. بنابراین خطر ابتلا به دیابت و بیماری قلبی را کاهش می دهد. تاکنون مزایای خوردن میوه ها و سبزیجات به کرات ثابت شده است. اما این تحقیق تاثیر بسزای بلوبری در کاهش چربی شکمی را نشان می دهد.
راجع به تاثیر این میوه در صاف شدن شکم صحبت کردیم، حالا کمی دسته بندی شده تر بررسی می کنیم.
جوان کننده پوست
آنتی اکسیدان های موجود در این میوه باعث نرمی پوست می شود. ترکیب آن با آب لیمو و شکر منجر به روشن تر شدن و پوست اندازی می شود.
کمک به مثانه
این میوه مثل کران بری حاوی ترکیباتی است که مانع از چسبیدن باکتری ها به دیواره مثانه می شود. بنابر این امکان عفونت مثانه کاهش می یابد.
پیشگیری از سرطان
انتوسیانین های بلوبری – که به آن رنگ مات آبی می دهد- به رادیکال های آزاد (عامل سرطان)حمله کرده و مانع ازرشد سلولهای سرطانی می شود. خوردن تنها نیم فنجان از این میوه در روز این نقش را به خوبی برآورده می کند.
غذای مغز
محققان می گویند که این میوه مانع از مشکلات مغزی نظیر از دست دادن حافظه می شود. و این به خاطر آنتی اکسیدان ها و فلاونوئیدهای موجود در این میوه است.
در اینجا میتوانید سلامتی خود را به دست بیاورید و نشاط و شادی را به خود برگردانید
ما در این شیوه از روش های نوین طب سنتی با استفاده
#از دمنوش های کاملا گیاهی و متناسب با شرایط بدنی هر فرد عمل می کنیم و سلامتی و تناسب اندام را به شما هدیه می دهیم .
#شرکت نیوشا نیک که در زمینه تهیه چایی های طعم دار و دمنوش های گیاهی از سال 1391 شروع به فعالیت کرده است توانسته است با به وجود اوردن دمنوش ها و چایی های گیاهی نظر مشتریان خود را به خوبی جلب کند و سلامتی را به انها هدیه بدهد .
این دمنوش های گیاهی با تاثیر گذاری روی متابولیسم هر فرد با توجه به شرایط بدنی فرد تاثیر گذاشته و افراد چاق با مصرف این دمنوش ها به وزن ایده عال خود رسیده و تناسب اندام خود را به دست می اورند .
ما قصد داریم در این جا با معرفی تک تک دمنوش ها و اشنا کردن شما به خواص هر یک و نتایج گرفته شده از این ساختار شما را اشنا کنیم تا بتوانیم سلامتی را به همه هدیه دهیم.
خواص درمانی بادرنجبویه
بادرنجبویه داروی مورد علاقه پزشک بزرگ ایرانی، ابوعلی‌سینا بود که جهت تقویت قلب و انبساط روح تجویز می کرده است
استفاده از این گیاه به عنوان یک داروی ضد افسردگی تا قرن هفدهم ادامه داشت. آزمایش‌های جدید بر روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که این گیاه همانند یک داروی مسکن بر روی دستگاه عصبی مرکزی عمل می کند و به همین دلیل آرام بخش است.
این گیاه به اشکال مختلفی از قبیل اسانس، عصاره روغنی، روغن، پماد، کمپرس و دم‌کرده استفاده میشود. بادرنجبویه دارای طبیعت گرم و
خشک است.
خواص آن عبارتند از :
آرام بخش اعصاب
ضد بیماری های قلب، معده و روده
مفرح و نشاط آور
خوشبوکننده دهان
اسانس این گیاه در آرام کردن درد معده با منشاء عصبی، احساس چنگ‌زدگی در معده، تپش قلب، سردردهای یک طرفه، سرگیجه، عصبانیت، بی‌خوابی، استفراغ های دوران بارداری، درد عصبی دندان و رفع تندخویی در دختران جوان و ن موثر است.
بالا برنده فشار خون
ضد اسپاسم، ضد درد، نیرو دهنده، ضد تشنج
برای رفع احساس صداهای مبهم در گوش، هیستری، مالیخولیا
کرن بری
جلوگیری از مبتلا شدن به سنگ کلیه و معالجه عفونت‌های کلیه است.
خواص گیاه گل گاوزبان
پیشگیری از نوسان های خلقی مرتبط با یائسگی
ن یائسه که دچار نوسانات خلقی هستند می توانن به جای استفاده از درمان های هورمونی از مکمل های گل گاوزبان استفاده کنند
گل گاو زبان یک تقویت کننده اعصاب و روان
دمنوش گل گاو زبان تقویت کننده اعصاب و روان و حواس پنجگانه، و نشاط آور است واختلال حواسرا درمان می کند
درمان سرماخوردگی، تنگی نفس با گل گاو زبان
دمنوش گل گاو زبان به همراه کمی لیمو عمانی، عسل برای درمان سرماخوردگی، تنگی نفس و گلودرد، مفید است. این دمنوش سرفه های فصل سرما را درمان می کند و به صورت مرهمی قوی عمل خواهد کرد.
گل گاوزبان ، سرفه های مزمن، وقفه های تنفسی و آسم های خفیفرا درمان می کند و می توان گیاه گل گاوزبان را با بابونه، سنبل الطیب، شقایق مخلوط نموده و دم کرده حاصل از این چند گیاه را روزی 3-2 بار برای درمان سرفه های خشک بنوشید.
درمان وسواس با گل گاو زبان
برای امراض سوداوی، وسواس و خفقان بهتر است از گل گاو زبان استفاده کنید.
گل گاو زبان برای درمان بیماری های دهان
برگ تازه گل گاو زبان جوش های چرکین دهان اطفال، برفک، سستی بیخ دندان را درزمان می کند و برای رفع حرارت دهان موثر است
گل گاو زبان برای پیشگیری از سرطان
یکی از خواص گل گاو زبان ضد سرطان بودن آن است.گل گاو زبان دارای منیزیم بوده و از سرطان پیشگیری می کند. سرطان های مختلف مثل پروستات، و کبد می توانند با مصرف گل گاوزبان درمان شوند.
ضد روماتیسم
گل گاو زبان به دلیل دارا بودن آلکوالویید» می تواند ضد حساسیت، ضد روماتیسم و ضد التهاب باشد.
خواص گل گاو زبان در روزهای گرم
ریختن برگ های تازه گل گاو زبان در سالاد ، و خیساندن گل های تازه این گیاه در آب و مخلوط آن با آب لیمو و شکربرای روزهای گرم بسیار نشاط انگیز و خنک کننده است
نام تجاری گیاه:
Peppermint
نام علمی گیاه:
Mentha piperita
تاریخچه:
منشأ نعناع فلفلی را آفریقای شمالی و منطقه مدیترانه می دانند. در طب سنتی چینی و ژاپن از نعناع فلفلی استفاده می شد. بر اساس متون کهن، نعناع فلفلی از 1500 سال پیش از میلاد مصرف خوراکی و دارویی داشته است. این گیاه، سال 1721 میلادی، در لیست رسمی دارویی انگلستان به عنوان گونه ی مستقلی با خاصیت درمان سرماخوردگی و سردرد ثبت شد. مصریان، نعناع فلفلی را کشت می کردند و برگ های خشک این گیاه در اهرام کشف شده اند. در اواسط قرن هجدهم، این گیاه به منظور خواص دارویی اش در غرب اروپا و انگلستان کشت شد
خواص گیاه نعنافلفلی
1- بهبود عملکرد دستگاه گوارش
مقاله ی منتشر شده در مجله ی Nutrition Bytes با عنوان "نقش گیاه نعناع فلفلی در سندروم روده ی تحریک پذیر" نشان می دهد که گیاه نعناع فلفلی ترکیبات ضد انقباضی دارد. سودمندی نعناع فلفلی به عنوان یک داروی جایگزین برای بهبود سندروم روده تحریک پذیر (IBS) در آزمایشات درون شیشه ای (in vitro) و مطالعات بالینی مشاهده شده است. مطالعات in vitro نشان داده اند که نعناع فلفلی به دلیل توانایی بستن کانال های کلسیم در ماهیچه های صاف، خواص ضداسپاسم دارد. مصرف نعناع فلفلی در بیماران مبتلا به IBS بدون ایجاد هیچ گونه عوارضی، سبب آرامش دستگاه گوارش و کاهش علائم این بیماری شد ولی در برخی بیماران بهودی ایجاد نکرد. به همین دلیل گفته می شود با وجود امیدبخش بودن استفاده از این گیاه برای درمان IBS، انجام مطالعات بیشتری جهت اطمینان از این اثر نعناع فلفلی ضروری است.
2- افزایش ترشح صفرا
در آزمایشی، تزریق عصاره برگ یا ترکیب فلاونوئیدی نعناع فلفلی در حیوانات، سبب افزایش مقدار اسیدهای صفراوی شد. مخلوط فلاونوئیدهای استخراج شده از برگ ها، خاصیت افزایش صفرا در سگ ها را داشت. فلاوومنتین که یک فلاونوئید استخراج شده از برگ ها است، سبب تحریک ترشح صفرا و ساخت اسیدهای صفراوی در سگ ها شد. استفاده از عصاره اتانولی 30% برگ ها در معده رت ها جریان صفراوی را تا 43% افزایش داد.
3- کاهش سردرد و میگرن
وقتی سردرد یا میگرن دارید، نوشیدن چای نعناع فلفلی از میزان درد می کاهد و جریان خون را بهبود می بخشد. آزمایش ها روی 32 فرد داوطلب نشان داد، مصرف روغن نعناع فلفلی، به طور چشمگیری درکاهش سردرد و علائم آن موثر است. در آزمایش دیگری، مقایسه ی اثر روغن نعناع فلفلی و داروی استامینوفن بر 40 بیمار انجام شد. برمبنای این مقایسه، روغن گیاه نعناع فلفلی، به طور چشمگیری منجر به کاهش سردرد، پس از 15 دقیقه شد و اثر آن مشابه قرص استامینوفن بود.
4- ضد آلرژی
پژوهشی نشان می دهد که ترکیبات استخراج شده از گیاه نعناع فلفلی فعالیت ضد حساسیت دارند. در بین این ترکیبات، دو ترکیب 5و6و4-تری هیدروکسی-7و8و3-تری متوکسی فلاون و 5و6-دی هیدروکسی-7و8و3و4-تترا متوکسی فلاون، بیشترین خاصیت ضد آلرژی را در برابر آلرژی نوع 1 دارا هستند.
5- ضد میکروب
عصاره نعناع فلفلی دارای خاصیت آنتی باکتریال و ضد ویروس در شرایط in vitro است. در آزمایشی، افزودن پودر برگ نعناع فلفلی به محیط کشت آگار، از رشد باکتری های سالمونلا، استافیلوکوک و ویبریو جلوگیری کرد. عصاره آبی برگ ها هم از فعالیت تعدادی از ویروس ها از جمله ویروس تبخال در کشت سلولی جلوگیری کرد.
6- رفع گرفتگی عضلات
بر اساس مونوگراف منتشر شده سازمان بهداشت جهانی، نعناع فلفلی در رفع اسپاسم ماهیچه ها موثر است. مصرف عصاره اتانولی 31% برگ نعناع فلفلی با غلظت 10 میلی لیتر بر لیتر، در شرایط in vitro از انقباض ماهیچه های صاف خوکچه هندی که با استیل کولین و هیستامین القا شده بود جلوگیری کرد. این اثر، مشابه اثر 0.13 میلی گرم آتروپین بود. همچنین محلول آبی فلاونوئیدهای استخراج شده از برگ نعناع فلفلی با غلظت 0.5 گرم برگ بر میلی لیتر، از انقباضات ماهیچه ای القا شده با باریم کلراید در ایلئوم خوکچه هندی جلوگیری کرد.
نام تجاری گیاه:
Green tea
نام علمی گیاه:
Camellia sinensis
تاریخچه:
چای سبز از برگ های گیاه چای تهیه می شود. استفاده از برگ های چای سبز نخستین بار بیش از 3000 سال پیش در منطقه ای در جنوب غربی چین رواج پیدا کرد و به احتمال زیاد، ابتدا برای جویدن و خوردن استفاده می شد. به تدریج و با گذشت زمان استفاده از برگ و جوانه ی چای در پخت و پز به عنوان دارو و نوشیدنی گسترش یافت، اما روش مناسب دم کردن برگ ها برای جلوگیری از فرآیند اکسیداسیون به قرن هشتم میلادی باز می گردد.
خواص چای سبز
1- تسریع کاهش وزن
پژوهشی براساس مطالعات انسانی در نشریه ی طب چینی منتشر شده که نتایج آن نشان می دهد، مصرف چای سبز و عصاره ی آن پس از صرف غذا با افزایش حرارت و اکسیداسیون چربی به کاهش وزن کمک می کند. در این آزمایش که روی نمونه های انسانی انجام شد، 300 گرم از EGCG (اپی گالوکاتچین گالات) به مدت 2 روز به 6 مرد چاق داده شد. یافته ها نشان داد که ترکیب EGCG به تنهایی سبب افزایش اکسیداسیون چربی در مردان شده و اثرات ضد چاقی دارد.
دیگر پژوهش منتشر شده در همین نشریه نشان می دهد که کاتچین(یک نوع پلی فنول) چای سبز به خصوص EGCG، اثر ضدچاقی دارد و به کاهش وزن کمک می کند. داده های مطالعات انسانی اخیر نشان می دهد که مصرف چای سبز با افزایش حرارت و افزایش اکسیداسیون چربی پس از صرف غذا به کاهش وزن کمک می کند. پلی فنول های چای سبز به افزایش حرارت درونی بدن کمک کرده و به این ترتیب میزان سوخت انرژی سلول های چربی را افزایش می دهد.
2- تنظیم کلسترول خون
پژوهش منتشر شده ای در مجله یNutritional & Environmental Medicine نشان می دهد که چای سبز به کاهش کلسترول در بدن کمک می کند. این تحقیق را محققان آمریکایی و چینی روی 240 مرد و زن (متوسط سن 55 سال) انجام دادند و نتایج نشان داد که مصرف چای سبز پس از 12 هفته باعث کاهش کلسترول LDL به میزان 15 درصد می شود.
پژوهش دیگری نشان می دهد که چای سبز، کلسترول کل را کاهش داده و سبب افزایش HDL می شود. پلی فنول های چای سبز جذب کلسترول از طریق روده را مسدود کرده و به کاهش کلسترول کمک می کنند. این چای، باعث کاهش چشمگیر سطح کلسترول مضّرِ خون، به خصوص در افراد سیگاری می شود.
تحقیقات اُکودا (Okuda) و همکاران نشان داد، تانن چای سبز از افزایش سطوح سرم کلسترول جلوگیری کرده و آن را مهار می کند. نتایج این بررسی نشان می دهد که کاتچینِ چای سبز، سبب کاهش کلسترول خون می شود. مکانیسم این عملکرد شاید به دلیل دفع بیشترکلسترول و یا به دلیل افزایش دفع اسیدهای صفراوی و تغییر متابولسم کلسترول اِندوژن باشد.
3- تنظیم قند خون
مطالعات گومز و همکاران نشان می دهد، EGCG(اپی گالوکاتچین گالات) چای سبز، با ناقل گلوکز وابسته به سدیم SGLT1، جذب گلوکز از راه روده را مهار می کند و از این راه به افزایش کنترل قندخون کمک می کند. برمبنای پژوهش دیگری که محققان ژاپنی، سال 2004 روی موش های آزمایشگاهی دیابتی انجام دادند، عصاره ی چای سبز باعث کاهش چشمگیر قندخون شد. EGCG با تقلید از عملکرد انسولین، به کاهش قندخون کمک می کند.
4- تنظیم فشار خون
پلی فنل های چای سبز در کاهش فشار خون موثر هستند. در پژوهشی که نتایج آن در Science Report انتشار یافت، نوشیدن چای سبز به طور چشمگیری سبب کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در افراد شد. پژوهشی دیگر در ژورنال Journal of Dietary Supplements نشان داد مصرف چای سبز سبب کاهش فشار خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شد. در این آزمایش، مصرف چای سبز به میزان سه فنجان در روز و به مدت چهار هفته، از فشاز خون سیستولیک و دیاستولیک کاست.
5- بهبود عملکرد کبد
بر اساس یک متاآنالیز، مصرف چای سبز می تواند سبب کاهش بیماری های کبدی شود. یک پژوهش بالینی روی 80 زن و مرد بین 20 تا 50 سال نشان داد که مصرف چای سبز پس از 12 هفته به طور چشمگیری سطح آنزیم های کبدی ALT و AST را کاهش می دهد. اعتقاد بر این است که کاتچین چای سبز باعث کاهش استرس اکسیداتیو در کبد شده و به کاهش بیماری های کبدی کمک می کند.
6- بهبود عملکرد قلب و عروق
پژوهشی منتشر شده در نشریه ی پاتولوژی، نشان می دهد که آنتی اکسیدان های چای سبز با کاهش سطح کلسترول و تری گلیسیرید خون، خطر ابتلا به آترواسکلروز یا تصلب شرایین و در پی آن بیماری های قلبی عروقی و سکته را کاهش می دهد.
پژوهش منتشر شده در نشریه ی Cardiovascular and Hematological Disorders Drug Targets نشان می دهد که پلی فنول های چای سبز، خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی دارند. این ترکیبات با از بین بردن رادیکال های آزاد، از تولید بیش از حدِّ مواد التهابی و آسیب سلولی در بدن جلوگیری می کنند و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهند.
7- ضد سرطان
کاتچین های چای سبز خاصیت ضدالتهاب و ضدسرطان دارند. در تحقیقی مشاهده شد که مصرف روزانه ده فنجان ژاپنی (150 میلی لیتر) چای سبز توانست از بروز سرطان روده پیشگیری کند. دلیل عمده خاصیت ضدسرطانی چای سبز، اپی گالو کاتچین گالات (EGCG) است که سبب آپوپتوز و مرگ سول های سرطانی می شود. این ترکیب در مسیر سیگنالینگ دخیل در تکثیر سلولی، التهاب، آپوپتوز و متاستاز را نقش دارد.
8- بهبود عملکرد مغز
مطالعات متعدد در نمونه های حیوانی نشان می دهد که کاتچین چای سبز، از سلول های عصبی محافظت کرده و خطر ابتلا به بیماری آایمر و پارکینسون را کاهش می دهد.
نام تجاری گیاه:
Quince
نام علمی گیاه:
Cydonia oblonga
تاریخچه:
درخت به، بومی جنوب غرب آسیا به ویژه ایران و آناتولی است. نخستین درختان به، به صورت خودرو در کوهپایه های قفقاز رشد می کردند. این میوه در دوران باستان با نام سیب طلایی، از خاورمیانه به منطقه ی مدیترانه و از آنجا به غرب و از طریق جاده ی ابریشم با نام هلوی طلایی سمرقند، به شرق و چین حمل می شد. به، از دوران باستان تا اواخر قرون وسطی به طور گسترده در بسیاری مناطق استفاده می شد حتی در برخی مناطق و کشورها، آن را بهتر از سیب می شناختند. این میوه، به دلیل شباهت با گلابی، ابتدا با نام علمی Pyrus cydonia ، اما بعدها به صورت گونه ای مجزا و با نام علمی Cydonia oblonga ثبت شد.
خواص دمنوش به
1- بهبود عملکرد دستگاه گوارش
محققان در پژوهشی که نتایج آن در ژورنال Research in Pharmaceutical Science منتشر شد، اثر عصاره ی هیدروالکلی و آب میوه ی به، در درمان بیماری کولیت زخمی (بیماری التهابی روده) در موش های آزمایشگاهی مبتلا به کولیت زخمی را بررسی کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که عصاره و آب میوه ی به، در کاهش ضایعات کولیت زخمی موثر است. تحقیقات دیگری نشان می دهد که کاتچین و اپی کاتچین میوه ی به، از ایجاد بیماری های التهابی روده و زخم معده جلوگیری کرده و به بهبود عملکرد دستگاه گوارش یاری می رسانند. این ترکیبات، با ایجاد لایه ی محافظ در معده و با کاهش مهاجرت لیت ها به مخاط دیواره ی پوششی معده، از ایجاد زخم معده جلوگیری می کنند.
2- بهبود عملکرد کبد
تحقیقات نشان می دهد که عصاره ی میوه ی به، فعالیت آنزیم های کبدی ALT(آلانین ترانس آمیناز)، AST (آسپارتات ترانس آمیناز) و LPS را مهار می کند، فعالیت سوپراکسیداز دسموتاز(SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GSH-PX)، لیپوپروتئین لیپاز (LPL) و هپاتیک لیپاز را افزایش می دهد و سبب کاهش چربی کبد در کبد چرب می شود. نتایج نشان می دهد که فلاونوئیدهای این گیاه محافظ کبد است و این خاصیت به دلیل افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و متابولیسم لیپوپروتئین در کبد و مهار لیپوژنز (تولید چربی) است. مطالعات دیگری نشان می دهد که پوست میوه ی به، مقدار چشمگیری مواد ضد ویروسی دارد که از رشد میکروارگانیسم ها و عوامل ایجاد کننده ی هپاتیت های نوع A، Bو C جلوگیری می کند. مصرف روزانه ی میوه ی به در رژیم غذایی، به سبب بهبود عملکرد کبد توصیه می شود.
3- بهبود عملکرد مجاری تنفسی و ریه
مطالعات نشان می دهد که پکتین میوه ی به، خلط سینه را نرم کرده و التهاب دستگاه تنفسی، لوزه ها و گلو را کاهش می دهد و به درمان اختلالات تنفسی مثل برونشیت و آسم کمک می کند. نتایج منتشر شده در ژورنال Scholars Academic Journal of Pharmacy نشان می دهد که عصاره ی دانه ی به، انقباضات ناشی از کارباکول و پتاسیم، در بافت نای خرگوش را کاهش می دهد. از این نظر، عصاره ی دانه ی به، مشابه داروی وراپامیل (داروی کنترل پرفشاری خون و بی نظمی ضربان قلب) عمل می کند.
4- تنظیم قند خون
نتایج یک مطالعه ی منتشر شده در مجله ی تحقیقات دارویی نشان می دهد که ترکیبات پلی فنولیک میوه ی به، فعالیت هایپوگلایسمیک دارد و به طور چشمگیری باعث کاهش قند خون می شود. این ترکیبات، از رشد و توسعه ی عوارض دیابت جلوگیری می کنند. نتایج ارائه شده ی این مقاله نشان می دهد، درمان موش های دیابتی با عصاره ی میوه ی به، باعث کاهش اوره ی پلاسما و کراتینین شده و عملکرد کلیه در موش های صحرایی دیابتی را بهبود می دهد. عصاره ی این میوه، با کاهش سطح سرمی AST ,ALT و ALP در بیماران دیابتی باعث حفاظت از بافت کبدی هم می شود.
5- تنظیم فشار خون
تحقیقات نشان می دهد که فلاونوئیدهای میوه ی به، به کاهش فشار خون کمک می کند. برپایه ی این آزمایش که روی موش هایی با فشار خون بالا انجام شد، تأثیر مصرف عصاره ی (Cydonia oblonga) یا همان میوه ی به در کاهش فشار خون، پس از 4 هفته چشمگیر است. مصرف عصاره ی این میوه پس از 8 هفته مشابه با داروی کاپتوپریل بود. عصاره ی استخراج شده از این گیاه سطح آنژیوتانسین، آپلین و اندوتلین را کم کرده و به کاهش فشار خون کمک می کند. فعالیت ضد فشار خونی این عصاره، به دلیل تأثیر روی سیستم رنین-آنژیوتانسین است.
6- تنظیم کلسترول خون
نتایج یک مطالعه ی تحقیقاتیِ منتشر شده در مجله ی Ethnopharmacol در سال 2015 نشان می دهد که تیمارِ موش های آزمایشگاهی با کلسترول بالا، با فلاونوئیدهای میوه ی به، پس از چهار هفته با تنظیم متابولیسم لیپیدها و حذف رادیکال های آزاد منجر به کاهش کلسترول کل، تری گلیسیرید و کلسترول LDL می شود که این اثر به دلیل وجود فلاونوئیدها در این گیاه است.
7- افزایش میل جنسی
مطالعات نشان می دهد که عصاره ی میوه ی به، عملکرد جفت گیری در موش های آزمایشگاهی را در مقایسه با موش های شاهد به میزان چشمگیری افزایش می دهد. پتانسیل افزایش میل جنسی در میوه ی به، به سبب وجود فلاونوئیدها، گلیکوزید و تانن، در این گیاه است.
8- ضد سرطان
پژوهشی نشان می دهد که ترکیبات فنلی میوه ی به از بدن انسان در برابر سرطان کلیه محافظت می کند. برپایه ی این مطالعه، این ترکیبات فعالیت های ضد تکثیری در برابر سلول های سرطانی از خود نشان می دهند. عصاره ی میوه و دانه ی به، در غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر از رشد و تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری می کند. این مطالعه نشان می دهد که گونه ی Cydonia oblonga می تواند همچون یک عامل ضدسرطان یا حتی مثل داروی شیمی درمانی استفاده شود.
نام تجاری گیاه:
Thyme
نام علمی گیاه:
Thymus vulgaris L.
تاریخچه:
آویشن در زمان های قدیم مصرف غذایی و دارویی داشته است. مردم یونان قدیم باور داشتند آویشن منبع قدرت و جرأت است. کلمه ی thumus در زبان یونانی به معنی جرأت است. گفته می شود آویشن گسترش خود در اروپا را مدیون رومی ها است که از آن برای تمیز کردن اتاق ها و معطر کردن نوشیدنی های خود استفاده می کردند. همچنین باور داشتند افزودن آویشن به آب، به آن انرژی می دهد. این گیاه قرن ها کاربرد غذایی و ضدعفونی کنندگی داشته است.
خواص گیاه اویشن
1- بهبود عملکرد دستگاه گوارش
براساس گفته ی متخصصان گیاهان دارویی، شرلی و لین پرایس، در کتاب Aromatherapy for Professionals، روغن های فرّار آویشن باعث ضدنفخ بودن آن می شوند. این گیاه، خاصیت ضد می دارد و از رشد باکتری های مضّر در دستگاه گوارش جلوگیری می کند. خاصیت ضد می اسانس آویشن را می توان به کامفن و کاروفیلن آن نسبت داد. تیمول و کارواکرول آویشن هم به دلیل داشتن خاصیت ضد اسپاسم در بهبود گوارش موثر هستند
2- کاهش اضطراب و استرس
درتحقیقی در سال 2016، مصرف عصاره ی آویشن، از میزان اضطراب در موش های آزمایشگاهی کاست. محققان یکی از دلایل اضطراب را افزایش سطح گونه های فعال اکسیژن و وجود تنش اکسیداتیو می دانند. براساس نتایج تحقیقی که در ژورنال Traditional and Complementary Medicine منتشر شد، تیمول و کارواکرول آویشن با کاهش تنش اکسیداتیو، از میزان اضطراب می کاهند. در تحقیق دیگری که نتایج آن در ژورنال Journal of Acute Disease منتشر شد، یافته ها با بررسی اثر تیمول بر کاهش اضطراب، نشان دادند که مصرف تیمول(از ترکیبات اصلی آویشن) سبب کاهش اضطراب در موش های سوری می شود. محققان بیان کرده اند، تیمول اثر آرامش بخشی خود را از طریق پذیرنده های گابا اعمال می کند.
3- تنظیم کلسترول خون
در ژورنال International Journal of Life Science نتایج پژوهشی چاپ شده است که به بررسی اثر آویشن بر میزان کلسترول موش های صحرایی می پردازد. در این پژوهش مصرف عصاره ی آویشن از میزان کلسترول و تری گلیسریدهای سرم خون و همچنین میزان مالون دی آلدهید در موش های صحرایی کاست. پژوهشگران دلیل این اثر آویشن را ترکیبات فنلی آن می دانند.
4- تنظیم فشار خون
بر پایه ی تحقیق انجام شده روی موش های آزمایشگاهی که نتایج آن در ژورنال Journal of Medicinal Plants Research منتشر شد، عصاره ی آبی آویشن می تواند سبب کاهش فشارخون شود. سازوکار اصلی این اثر هنوز ناشناخته مانده است ولی می توان آن را به اثرِ این گیاه در تسکین ماهیچه های صاف نسبت داد. افزون بر آن، محققان اذعان می کنند که آویشن مانعِ تنگ شدن رگ ها در واکنش به سیستم رنین-آنژیوتانسین- آلدوسترون (یک سیستم هورمونی که فشار خون را تنظیم می کند) می شود و درنتیجه فشارخون سیستولیک را کاهش می دهد.
5- ضد سرطان
در سال 2011، اثر سمیت روغن ضروری آویشن بر کارسینوما (سرطان) سلول سنگفرشی حفره دهانی انسان بررسی شد ونتایج آن در مجله Anticancer Research به چاپ رسید. در این تحقیق، سمیت روغن ضروری آویشن، بر روی رده سلولی UMSCC1 که کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن (HNSCC) منحصر به انسان است، بررسی شد. بر اساس نتایج، روغن ضروری آویشن رشد سلول سنگفرشی سر و گردن (HNSCC)در انسان (رده سلولی UMSCC1) را مهار کرد. بر اساس رویکردهای فارماکولوژیک، دیدگاه های جدید در مورد حالت مولکولی فعالیت ضد سرطانی آویشن وجود دارد.
6- کاهش دردهای قاعدگی
در آزمایشی که در سال 2014 انجام شد و نتایج آن در ژورنال Caspian Journal of Internal Medicine به چاپ رسید، اثر اسانس آویشن و قرص ایبوپروفن بر کاهش درد دسمینوره اولیه بررسی شد. نتایج نشان دادند که هردو مورد در کاهش شدت درد موثر بودند و اسانس آویشن اثری مشابه داروی ایبوپروفن داشت.
درباره این سایت